‘Ik geloof dat onze vorming niet stopt tot wij onze laatste adem uitblazen. In mijn lessen vertel ik leerlingen over mijn leven als moslim, mijn liefde voor Allah (God) en mijn medemens en directe naasten in het bijzonder. Ontmoeting staat voor mij centraal waarin ik altijd opensta om van anderen te leren, ongeacht de achtergrond. Dat geef ik de leerlingen graag mee.
Leefwereld
Niemand mag wereldvreemd opgroeien. In het regulier onderwijs bekwamen leerlingen zich in vakken als rekenen en schrijven, maar voor het begrip opbrengen voor een ander bestaat geen vak. Dat ontstaat alleen door in elkaars leefwereld te komen en dat is precies de meerwaarde van het vormingsonderwijs. Ik ben heel open minded en vertel de leerlingen dat ze uit mogen gaan van hun eigen ervaringen, niet klakkeloos aannemen wat een ander hen vertelt. Iedereen heeft zijn eigen waarheid en daar ook recht op.
‘Ik geef veel van mezelf in de lessen en krijg er nog veel meer voor terug.’
Ruimte voor het individu
Ik geef nu vierentwintig lessen in de week, het is haast een fulltime job. Mijn lessen maak ik leuk en interessant door verwerkingsopdrachten af te wisselen met spel. Voor de leerling als individu is er altijd ruimte. Iedereen heeft een verhaal! Dat mag en moet gehoord worden. Zo start ik iedere dag met een persoonlijke groet aan de leerlingen. Daarbij krijgen ze de ruimte om te zeggen waarom het die dag bijvoorbeeld geen goede morgen is. Of een keer gaf ik les over de oneindigheid van het leven. Een meisje kreeg op een bepaald moment tranen in haar ogen en vertelde dat haar vader net was overleden. Ze wilde erover vertellen en haar gevoel delen met mij en de klas. Ik houd op zo’n moment niet krampachtig vast aan mijn lesprogramma, want juist van haar moed om dit te delen leren we zoveel.
Geven en krijgen
Ik geef veel van mezelf in de lessen en krijg er nog veel meer voor terug. Als ik over het schoolplein loop komt de ene na de andere leerling me groeten. Dat is echt hartverwarmend! Een jongen zei eens tegen me: “Meester Khalil, jij geeft hele leuke lessen. Ik begrijp niet waarom mijn moeder liever niet heeft dat de school IVO aanbiedt”. Die uitspraak greep me erg aan want wij kleuren onze kinderen – vanuit onze achtergrond, cultuur, normen en waarden – maar kinderen kennen geen kleur bij mensen. Probeer liefdevol met anderen om te gaan en anderen niet per definitie uit te sluiten. Juist kennis van en begrip voor elkaars denkbeelden en leefwijze kan leiden tot een vreedzamere wereld.
Ouders
Ouders spreek ik een enkele keer als zij een les komen bijwonen. Altijd heb ik positieve gesprekken na afloop. Het bijwonen van lessen door ouders mag wat mij betreft frequenter gebeuren. Dan heeft men ook een beeld van wat vormingsonderwijs is en hoeveel het de kinderen brengt. Laten we blijven vormen!’